Και κάπως έτσι ξεκινούσαν τα παιδικά μας Κυριακάτικα πρωινά :
Μια φορά και ένα καιρό σε ένα ξεχασμένο δάσος
υπήρχε ένα μακρινό χωριουδάκι. Εκεί ζούσαν κάτι μικροσκοπικά
πλασματάκια που τα έλεγαν Στρουμφ. Ήταν γεμάτα χαρά και καλοσύνη. Στο
ίδιο δάσος όμως ζούσε και ο Δρακουμέλ, ένας φοβερός μάγος «Ω! πόσο σας
μισώ απαίσια στρουμφάκια! Μια μέρα θα πέσετε στα χέρια μου και τότε,
αλίμονο σας! Δεν θα μου γλιτώσετε. Θα σας πιάσω ..Μια μέρα θα βρω το
χωρίο σας, που θα μου πάει » Μέχρι τώρα δεν το βρήκε. Αν λοιπόν κάποια
φορά βρεθείτε σε αυτό το δάσος, σίγουρα θα ακούσετε αυτόν τον απαίσιο
Δρακουμέλ και αν είστε και πολύ καλά παιδάκια πολύ πιθανόν να
συναντήσετε και τα στρουμφάκια »
Τη Βάπτιση του, ο μικρός Δημήτρης, είχε μετατρέψει σε στρουμφοχωρίο και αυτοί είναι κάποιοι στολισμοί μέσα στο χώρο του κέντρου.
